کد مطلب:183075 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:273
حق مال; صرف در راه خدمت
«و اما حق المال فان لا تاخذه الا من حله و لا تنفقه الا فی حله و لا تحرفه عن مواضعه و لا تصرفه عن حقائقه و لا تجعله اذا كان من الله الا الیه و سببا الی الله و لاتؤثر به علی نفسك من لعله لا یحمدك و بالحری ان لا یحسن خلافته فی تركتك و لا یعمل فیه بطاعة ربك فتكون معینا له علی ذلك او بما (احدث فی مالك) احسن نظرا لنفسه فیعمل بطاعة ربه فیذهب بالغنیمة و تبوء بالاثم و الحسرة و الندامة مع التبعة و لاقوة الا بالله; اما حق مال آن است كه جز از راه حلال به دست نیاوری و به جز راه حلال خرج نكنی و مبادا بی مورد در غیر راه های درست به كار ببری و چون مال از آن خداست، نباید جز در راه خدا و جایی كه وسیله تقرب به اوست، به كار بندی. و كسانی را كه شاید از تو تشكر هم نكنند، بر خود مقدم دار. میراث گذاردن آن را برای دیگران صحیح ندانی كه در راه نافرمانی خدا به كار برده شود و تو نیز در این گناه، كمك كار باشی و یا از تو بهتر به سود خود منظور دارد و در اطاعت خدا مصرف كند و غنیمت را او ببرد اما بار گناه و افسوس و پشیمانی با عقوبت و كیفر نصیب تو گردد. و هیچ نیرو و توانی غیر خدا نیست.» [1] .
[1] همان، ص 267.